Domysły są fabularnym paliwem książki Sebastiana Reńcy. Autor "Niewidzialnych" przyznał w swoim posłowiu, że niestety w pewnych sytuacjach prawdy możemy się "tylko domyślać, bo nie możemy jej udowodnić". To dlatego Reńca napisał powieść, a nie reportaż, chociaż jego fikcja jest poprzetykana faktami. Impulsem do napisania sensacyjno-politycznej intrygi była autentyczna tragedia dziewczyny w końcówce PRL. Joanna Kempińska "rzekomo popełniła samobójstwo, ale nikt z jej najbliższych oraz znajomych nie uwierzył i dalej nie wierzy w to, że Joanna targnęła się na swe życie. Wokół tej sprawy narosło tyle łgarstw i niejasności, że nawet prokurator IPN nie był w stanie postawić zarzutów dawnym esbekom." Jednak prawda w tej powieści nie jest tylko właściwością wypowiadanych w niej zdań, cechą określającą ich zgodność z rzeczywistością. To głębszy problem, dlatego pisarz powołał się na słynne literackie i życiowe credo patrona swojej twórczości -Józefa Mackiewicza. Brzmi ono: "Jedynie prawda jest ciekawa." Warto przywołać szerszy kontekst przywoływanych przez Reńcę słów Mackiewicza - jak czytamy w posłowiu "jednego z największych i najważniejszych pisarzy XX wieku". Taka artystyczna i ideowa deklaracja jest istotna dla zrozumienia sensu i przesłania "Niewidzialnych".

 Całą recenzję książki można przeczytać na blogu red. Bogdana Zalewskiego.

Tam można również posłuchać 10 minutowej rozmowy z autorem książki, Sebastianem Reńcą. Gorąco zachęcamy. ROZMOWA Z SEBASTIANEM REŃCĄ.