Stanisław Rostworowski | Konserwatyści. Dzieje ruchu zachowawczego w II RP

Książka przybliża myśl polityczną polskich konserwatystów I połowy XX wieku, prezentuje najważniejszych przedstawicieli nurtu zachowawczego oraz nakreśla najważniejsze idee polityczno-społeczne, jakie były ich udziałem. 

Książka ze Wstępem red. Stanisława Michalkiewicza. 

Sławomir Suchodolski | W krainie sanacyjnych absurdów

W krainie sanacyjnych absurdów składa się z szesnastu rozdziałów, zawierających materiał prawie tylko i wyłącznie premierowy. (...) W każdym rozdziale opisałem jakiś konkretny absurd, poczynając od spraw przyziemnych, prozaicznych – jak np. perypetie z „dopełnieniem obowiązku meldunkowego” czy wyrabianiem paszportu – poprzez szaleństwa działalności estetyzacyjnej, a kończąc na kompletnych kuriozach w rodzaju próby „znacjonalizowania”... pustelnika!

Premiera książki w III dekadzie listopada. 

Lawrence W. Reed | Wielkie mity wielkiego kryzysu

NAKŁAD WYCZERPANY

Obraz wielkiego kryzysu gospodarczego lat 1929-1941 przedstawia się najczęściej w sposób zdeformowany, wskazując wolnorynkowy kapitalizm jako przyczynę ekonomicznych problemów i propagując interwencję rządu jako ich rozwiązanie. W niniejszej książce, Lawrence Reed, prezes Foundation for Economic Education, obala ten stereotypowy pogląd i próbuje prześledzić decydującą rolę, jaką w tamtej legendarnej katastrofie odegrała nieskuteczna polityka rządowa.

Opr. Marian Romaniuk | Prawda zwycięży. Homilie upamiętniające tragicznie zmarłych pod Smoleńskiem wygłoszone w warszawskiej bazylice archikatedralnej

Zbiór homilii wygłoszonych w archikatedrze warszawskiej to świadectwo głębokiej wiary i ogromnej miłości do Ojczyzny – Polski. 

Ks. Bartołd, o. Bartoszewski, ks. Chrostowski, bp. Dydycz, ks. Folejewski, o. Jacyniak, o. Lewandowski, o. Neumann, o. Przeczewski, ks. Sikorski, o. Wojciechowski, bp Zawitkowski

Grzegorz Braun | Remanenty historyczne

Grzegorz Braun specjalnie na 100-lecie odzyskania niepodległości dokonuje tytułowych remanentów historycznych, czyli w swoim stylu demaskuje nasze narodowe mity historyczne, pokazuje głupotę i/lub zakłamanie wielu historyków, którzy wbrew oczywistym faktom serwują kolejnym pokoleniom Polaków dania, które są zupełnie niestrawne. 

Zwraca uwagę na groteskę sytuacji dziejowej, której uczestnicy pozostają nieświadomi wtórności ról, jakie z tremą i dumą debiutantów przyszło im odgrywać. Trzymając się tych porównań pisze, że "niedobrze dać się wypchnąć na środek sceny nie mając pojęcia, że przeznaczono nam drugorzędne role w zgranej farsie cudzego autorstwa. Z takich aktorskich zadań nie sposób wyjść z twarzą – dobrze, jeśli uda się ujść z życiem. Warto więc orientować się przynajmniej w klasycznym repertuarze – w owych „stałych zagrywkach”, którymi kiwane jest właśnie kolejne pokolenie moich rodaków".