Przyszło nam dziś żyć w czasach, gdy właściwie nie wychodząc z domu, możemy sięgnąć do własnych korzeni. Wiele ksiąg parafialnych jest już dostępnych online, powstało wiele stron poświęconych drzewom genealogicznym, co stało się nawet dość modne. Czym to tłumaczyć?

Z jednej strony z pewnością powrotem historii w ogóle, a historii Polski w szczególności – ku rozpaczy wszelkiej maści budowniczych nowych, tzw. fajnych Polaków – pod strzechy. Pamiętam dokładnie jak 1 sierpnia 2000 roku o godz. 17.00, czyli w czasie Godziny W byłem na tzw. patelni pod metrem w Warszawie i byłem jedną z dosłownie kilku osób, które przystanęły w czasie buczących syren. Dziś, zaledwie, a może aż, 16 lat od tego dnia, to samo miejsce wygląda zupełnie inaczej. Tysiące młodych ludzi, którym nikt nie nakazuje, nikt nie zmusza, ani nie namawia, idzie z własnej i nieprzymuszonej woli uczcić tych bohaterów, którzy mieli wedle inżynierów społecznych zostać zapomnianymi. Podobnie rzecz ma się z korzeniami rodzinnymi. Przez cały okres III RP buduje się obraz Polaków, którzy powinni wstydzić się swojego pochodzenia, wstydzić się chłopskich korzeni, itd.

http://www.pch24.pl/piekna-ksiazka-o-naszych-korzeniach,46589,i.html

Jadwiga Czechowicz, „Kresy o bezkresy”, Wydawnictwo Prohibita, Warszawa 2016.

Książka jest w sprzedaży w księgarni Multibook.pl, jako EBOOK, a także w księgarni stacjonarnej na ul. Dymińskiej 4 w Warszawie.