Wielkie mity wielkiego kryzysu EBOOK - Lawrence W. Reed
| Autor: | Lawrence W. Reed |
| ISBN: | 978-83-61344-69-8 |
| Rok wydania | 2014 |
| Il.stron: | |
| Oprawa | |
| Format: | EPUB, MOBI |
| Cena detaliczna: | 14.00 |
| Nasza cena: | 12.00 |
| Dostępność: | dostępna |
| Ebook: | nie |
Obraz wielkiego kryzysu gospodarczego lat 1929-1941 przedstawia się najczęściej w sposób zdeformowany, wskazując wolnorynkowy kapitalizm jako przyczynę ekonomicznych problemów i propagując interwencję rządu jako ich rozwiązanie. W niniejszej książce, Lawrence Reed, prezes Foundation for Economic Education, obala ten stereotypowy pogląd i próbuje prześledzić decydującą rolę, jaką w tamtej legendarnej katastrofie odegrała nieskuteczna polityka rządowa.
„HERBERT HOOVER był zdania, że rząd nie powinien odgrywać żadnej roli w gospodarce”.
„PROGRAMY RZĄDOWE pomogły w obniżeniu bezrobocia tworząc miejsca pracy dla wielu Amerykanów”.
„FRANKLIN ROOSEVELT swoim programem reform „Nowy Ład” (New Deal) ocalił Amerykę od upadku kapitalizmu wolnorynkowego”.
Dzisiejszym studentom obraz wielkiego kryzysu gospodarczego lat 1929-1941 przedstawia się najczęściej w sposób zdeformowany, wskazując wolnorynkowy kapitalizm jako przyczynę ekonomicznych problemów i propagując interwencję rządu jako ich rozwiązanie. W niniejszym eseju, opartym na popularnym wykładzie, Lawrence Reed, prezes Instytutu Mackinac Center for Public Policy, obala ten stereotypowy pogląd i próbuje prześledzić decydującą rolę, jaką w tamtej legendarnej katastrofie odegrała nieskuteczna polityka rządowa.
WSTĘP
Na temat wielkiego kryzysu gospodarczego lat dwudziestych XX wieku i jego wpływu na życie milionów Amerykanów napisano już wiele tomów. Historycy, ekonomiści i politycy pracowicie przeczesali wrak, szukając „czarnej skrzynki”, która ujawniłaby przyczynę tamtego nieszczęścia. Niestety, zdecydowanie zbyt wielu z nich postanawia zaprzestać poszukiwań, być może uważając, że w ten sposób łatwiej będzie rozpowszechniać fałszywe lub szkodliwe wnioski dotyczące wydarzeń sprzed ośmiu dekad. W rezultacie wielu ludzi w dalszym ciągu akceptuje nieuzasadnioną krytykę wolnorynkowego kapitalizmu i wspiera destrukcyjną dla gospodarki politykę rządową.
Jak wielkie szkody przyniósł wielki kryzys? Przez cztery lata, od 1929 do 1933 roku, produkcja w fabrykach krajowych, kopalniach i przedsiębiorstwach użyteczności publicznej spadła o ponad połowę. Realne dochody na głowę zmniejszyły się o 28 procent. Kursy akcji spadły do jednej dziesiątej poprzedniej wysokości. Liczba bezrobotnych Amerykanów wzrosła z 1,6 miliona w 1929 roku do 12,8 miliona w roku 1933. W dobie największego kryzysu jeden na czterech pracowników nie miał pracy, i po raz pierwszy od wojny secesyjnej zaczęły wzbierać groźne pogłoski o rewolcie.
„Groza wielkiego krachu polegała na tym, że nie potrafiono go wyjaśnić – pisze ekonomista Alan Reynolds. – Ludzie mieli odczucie, że ogromny ekonomiczny regres może się zdarzyć w każdej chwili, bez żadnego ostrzeżenia, bez żadnej przyczyny. Odtąd ów lęk był wykorzystywany jako główne usprawiedliwienie dla właściwie nieograniczonej interwencji rządu federalnego w życie gospodarcze”.
Dawne mity związane z wielkim kryzysem nie umarły. W dalszym ciągu pojawiają się one w podręcznikach ekonomii i nauk politycznych. Poza sporadycznymi tylko wyjątkami można tam znaleźć sformułowanie największego mitu XX wieku. Brzmi ono następująco: Odpowiedzialny za wielki kryzys był kapitalizm oraz wolnorynkowa ekonomia i dopiero interwencja rządu spowodowała uzdrowienie amerykańskiej gospodarki.
